Śladami letników w Śródmieściu – spacer historyczny towarzyszący wystawie „W Gdyni nie pada”

Zanim zadecydowano o budowie portu i miasta, mieszkańcy wsi Gdingen, czyli znajdującej się pod zaborem pruskim Gdyni, rozpoczęli starania o utworzenie w niej kurortu letniskowego. Pierwsi letnicy docierali do niej już pod koniec XIX wieku w 1870 roku, tuż po wybudowaniu linii kolejowej. W 1904 roku powołano do życia Towarzystwo Kąpieli Bałtyckich w Gdyni, a wieś uzyskała status kąpieliska morskiego. W tym samym roku otwarto Dom Kuracyjny i łazienki kąpielowe. W następnych latach powstawały wille i pensjonaty. Po powrocie Pomorza do Polski rozwój letniska postępował jeszcze szybciej. W dwudziestoleciu międzywojennym letnicy przyjeżdżali nad polskie morze już nie tylko by zażyć kąpieli słonecznych i morskich, ale coraz popularniejsze stawały się inne formy rozrywki w tym dancingi, pokazy filmowe, zawody sportowe, koncerty, wystawy czy inne wydarzenia kulturalne. Wybudowano nowy kurort willowy na zboczach Kamiennej Góry, nazywanej wtedy Kamieńcem Pomorskim, który miał być realizacją koncepcji „miasta-ogrodu”. Na wypoczynek przybywały tu najznakomitsze elity polskiego życia politycznego i kulturalnego, w tym Feliks Nowowiejski, Zofia Nałkowska, Eugeniusz Kwiatkowski, Stanisław Wojciechowski, Stefan Żeromski, Maria Dąbrowska, Władysław Orkan czy Jan Kiepura.

Historię gdyńskiego letniska poznamy podczas letniego, wieczornego spaceru, który poprowadzi Dawid Gajos z Działu Historycznego Muzeum Miasta Gdyni. Spotykamy się już 15 lipca, o godzinie 17:00 przed głównym wejściem do gdyńskiego dworca kolejowego. Trasa wędrówki (ok. 4 kilometry) będzie prowadziła ulicami miasta oraz bulwarem nadmorskim, a zakończy się w okolicy plaży miejskiej. Zapraszamy zarówno mieszkańców Gdyni, jak i turystów.

Obowiązują wcześniejsze zapisy na stronie www.muzeumgdynia.pl.

Miejsce: Dworzec kolejowy przy Placu Konstytucji 2 w Gdyni – główne wejście

Cena: Udział w wydarzeniu bezpłatny

Limit miejsc: 30 osób

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.