JAKUB SZCZĘSNY. POLSKIE PROJEKTY POLSCY PROJEKTANCI to nasza najnowsza wystawa, poświęcona twórczości, projektom i dziełom Jakuba Szczęsnego.
Poznaj proces projektowania i fascynujące przygody twórcy dzięki pięknemu katalogowi towarzyszącemu wystawie. Za projekt graficzny odpowiada Anita Wasik.
Katalog dostępny w sklepie stacjonarnym Muzeum Miasta Gdyni.
Wystawę dofinansowano ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z funduszu Promocji Kultury!
Patronat honorowy nad wystawą: Prezydent Miasta Gdyni Wojciech Szczurek
Patronat honorowy nad wystawą: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
SPONSOR STRATEGICZNY: Invest Komfort
SPONSORZY: Paged Sklejka Paged Meble Cosentino
PARTNERZY: SZCZ Jakub Szczęsny, Centrum Designu Gdynia, Instytut Dizajnu w Kielcach, Traffic De-sign, Centrum Nauki Experyment, ASP Gdańsk, Neue Auftraggeber, Aura Poland, Port Gdynia, Simple House, Żydowski Instytut Historyczny, POLIN, Fundacja Archeologia Fotografii, ZODIAK Warszawski Pawilon Architektury, Funda-cja Polskiej Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Fundacja ADAPA, Fundacja Deaf Respect, I Społeczne Liceum Ogólnokształcące im. Maharadży Dzigwidżaja Singha w Warszawie (Bednarska), Zespół Szkół Lauder-Morasha
PATRONI MEDIALNI: Architektura & Biznes, Design Alive, Magazyn Pismo, TVP Kultura, Elle Decora-tion, Mad White, Trójmiasto.pl, Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni, Magazyn Salon, Gazeta Wyborcza Trójmiasto
Dziś w naszym muzeum Prezydent Gdynia Wojciech Szczurek wręczył wyróżnienia najlepszym pracowniczkom i pracownikom muzeów naszego miasta! Patrycja Wójcik z naszego Ośrodka Edukacji, dr Marcin Szerle z Ośrodka Badań nad Gdynią oraz Robert Szymanowski z Działu Administracyjno-Organizacyjnego z Nagrodą Prezydenta Gdyni
Działamy dla Was! Gratulujemy wszystkim laureatom, Muzeum Emigracji w Gdyni, Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, Gdyńskie Muzeum Motoryzacji, Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku – Dar Pomorza i ORP Błyskawica!
W wyniku postanowień traktatu wersalskiego, Polska otrzymała odcinek wybrzeża o długości 144 km, licząc obrys Mierzei Helskiej. Pomimo że Marynarka Wojenna formalnie „na papierze” istniała już od 28 listopada 1918 roku, początkowo nie posiadała żadnej jednostki ani bazy morskiej. Już w czerwcu 1920 roku inż. Tadeusz Wenda wspominał w swoim sprawozdaniu z oględzin wybrzeża: „(…) najdogodniejszym miejscem do budowy portu wojennego (jak również w razie potrzeby handlowego) jest Gdynia, a właściwie nizina między Gdynią a Oksywą, położoną w odległości 16 km od Nowego Portu w Gdańsku”, a w 1921 roku rozpoczęto budowę tymczasowego portu wojennego w Gdyni. W 1926 roku baza floty w Gdyni całkowicie przejęła główne funkcje portu w Pucku.
Główna baza Polskiej Marynarki Wojennej stopniowo się rozwijała, lecz – jak pisał kpt. mar. Heliodor Laskowski – „(…) baza służy dla floty, a nie flota dla bazy”, dlatego w latach dwudziestych powstały pierwsze koncepcje ufortyfikowania Gdyni. Początkowo istniały one tylko w postaci planów. Pod koniec 1928 roku zlikwidowano Dowództwo Obszaru Warownego Gdynia, powołując w powstałym miejscu Kierownictwo Fortyfikacji Wybrzeża Morskiego, a od 1 sierpnia 1931 roku Szefostwo Fortyfikacji Wybrzeża Morskiego, które było odpowiedzialne za realizację większości inwestycji fortyfikacyjnych w Gdyni. Pierwszą taką zrealizowaną inwestycją była budowa dwudziałowej baterii nadbrzeżnej na Cyplu Oksywskim, której uzbrojenie stanowiły francuskie armaty Canet wz. 91/92 kal. 100 mm. W późniejszym czasie rozpoczęto budowę w pierścieniu wokół miasta czterech baterii przeciwlotniczych, które do września 1939 roku stanowiły trzon obrony Gdyni.
Powstanie 1. Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej
W latach 20. temat obrony przeciwlotniczej polskiego wybrzeża był rozważany w wielu projektach. Niestety z powodu braku środków finansowych, żaden z nich nie został nigdy zrealizowany. Powstanie w latach 30. dwóch morskich dywizjonów artylerii przeciwlotniczej (1. MDAPlot w Gdyni i 2. MDAPlot w Helu), możemy zawdzięczać chęci wykorzystania 14 francuskich armat Schneider wz. 22/24 kalibru 75 mm, zakupionych przez Marynarkę Wojenną w 1925 r. na potrzeby uzbrojenia torpedowców, które ostatecznie uzbrojono w armaty Schneider wz. 97 kal. 75 mm na podstawie morskiej. Pierwotnie 8 z zakupionych dział planowano ustawić na stojącym w gdyńskim porcie wojennym dawnym krążowniku pancernopokładowym, pełniącym funkcje hulku szkolnego ORP “Bałtyk” (po 4 działa na dziobie i na rufie), tworząc tym samym stacjonarną baterię przeciwlotniczą obrony portu. Jednak ustawienie armat w jednym miejscu pozbawiłoby pozostałe obszary Gdyni jakiejkolwiek obrony przeciwlotniczej. Poza tym, tego rodzaju „pływającą baterię” łatwo było wyeliminować z walki, zatapiając okręt celnym zbombardowaniem lub ostrzałem artyleryjskim. Dlatego ostatecznie zdecydowano się ustawić działa na lądzie, przeznaczając do obrony Gdyni 8 armat. Pozostałe 6 armat wykorzystano później do obrony budującej się bazy morskiej na Helu.
Za początek gdyńskiej obrony przeciwlotniczej, można uznać utworzenie z dniem 26 października 1931 roku kadry 9. Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej (9. DAP). Jego dowództwo mieściło się wówczas w małym drewnianym baraku zlokalizowanym naprzeciwko gmachu Dowództwa Floty, a pierwszym dowódcą dywizjonu został mjr. art. Leon Przybytko. Na początku 1933 roku dowództwo kadry 9. DAP przeniesiono do willi “Admirał”, znajdującej się na zapleczu domu oficerskiego przy ul. 10 Lutego 29. W lutym 1933 roku kadrę 9. DAP, przemianowano na Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (MDAPlot). MDAPlot podlegał pod względem organizacyjnym bezpośrednio pod Kierownictwo Marynarki Wojennej, lecz biorąc pod uwagę obsadę oraz wyszkolenie załóg – pod Wojska Lądowe. Wraz z powstaniem 2. Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej w Helu, Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej w Gdyni przemianowano na 1. Morski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej. 1 kwietnia 1938 roku decyzją ministra spraw wojskowych 1. MDAPlot został w pełni wcielony do Marynarki Wojennej oraz opracowano dla niego nową strukturę organizacyjną.
Budowa baterii
W 1932 roku rozpoczęto budowę 4 baterii przeciwlotniczych:
– 1. bateria w dzielnicy Oksywie w bezpośrednim sąsiedztwie głównej składnicy amunicyjnej Marynarki Wojennej w Wąwozie Ostrowickim,
– 2. bateria w dzielnicy Redłowo w bezpośrednim sąsiedztwie folwarku „Redłowo”,
– 3. bateria w dzielnicy Grabówek na wzniesieniu zwanym górą św. Bernarda,
– 4. bateria w Pogórzu.
Ze względu na lokalizację dwie baterie (Baterie nr 1 i 2) oraz w pewnym sektorze trzecia bateria (Bateria nr 3) miały służyć jako lekkie baterie nadbrzeżne. Ponadto wszystkie cztery baterie mogły prowadzić ogień do celów lądowych.
Dla każdej baterii wybudowano dwa stanowiska ogniowe, dwukomorowy schron amunicyjny oraz koszary (wyjątek stanowi 2. Bateria – w Redłowie, dla której nie wybudowano schronu amunicyjnego, a na koszary zaadaptowano pobliskie zabudowania dawnego folwarku wykupionego w 1932 roku przez Marynarkę Wojenną). Projekt stanowisk ogniowych oraz schronu amunicyjnego został opracowany w Szefostwie Fortyfikacji Wybrzeża Morskiego, zaś projekt koszar oraz dróg dojazdowych opracowało Szefostwo Budownictwa Wybrzeża Morskiego. Prace budowlane wykonała firma W. Paszkowski, F. Próchnicki i S-ka.
W 1933 roku przystąpiono do budowy koszar centralnych oraz garaży dla Morskiej Kompanii Reflektorów Przeciwlotniczych (podporządkowanej dowódcy 1. MDAPlot), które zlokalizowano w pobliżu granicy Obłuża i Oksywia, obok osiedla bloków mieszkalnych Paged (przy obecnej ul. Benisławskiego). Za opracowanie ich projektu odpowiadało Szefostwo Budownictwa Wybrzeża Morskiego.
Według mjr. Stanisława Krzywobłockiego, latem 1938 roku planowano sformować półstałą 5. baterię uzbrojoną w cztery plutony po dwa działa Bofors wz. 36 kal. 40 mm. Prawdopodobnie w tym samym czasie również planowano budowę schronu dla punktu obserwacyjnego, centrali strzelniczej, telefonicznej, radiostacji oraz posterunku dla planowanego plutonu dozorowania przeciwlotniczego. Schron planowano zlokalizować na Oksywiu, w miejscu gdzie znajdowała się drewniana wieża punktu obserwacyjnego dywizjonu. Za opracowanie projektu konstrukcyjno-budowlanego odpowiedzialne było Szefostwo Fortyfikacji Wybrzeża Morskiego, plan ten jednak nie został urzeczywistniony.
Uzbrojenie i wyposażenie baterii
Główne uzbrojenie 1. MDAPlot stanowiło osiem uniwersalnych armat przeciwlotniczych produkcji francuskiej Schneider wz. 22/24 kalibru 75 mm. Długość lufy wynosiła 50 kalibrów, maksymalna donośność pozioma 14 600 m, zaś pionowa 6000–8000 m, przy czym skuteczna donośność pocisków wynosiła: 8 500 m – pozioma, 5 000 m – pionowa. Prędkość początkowa pocisku wynosiła 850 m/s przy szybkostrzelności teoretycznej 15 strzałów i praktycznej osiem strzałów na minutę. Za obsługę dział na każdej baterii odpowiadała linia ogniowa składająca się z dwóch działonów liczących łącznie osiem osób. Za obsługę przyrządów kierowania ogniem odpowiadała drużyna pomiarowa. W skład urządzeń kierowniczych wchodził: dalmierz stereoskopowy o bazie 3 metrów, szybkościomierz, odległownica oraz luneta obserwacyjna. Ustawione były w zagłębieniach terenowych chronionych faszyną w odległości ok. 30 m za stanowiskami. W lipcu 1933 roku przeprowadzono na 1. baterii próby przeciwlotniczego aparatu centralnego PZO-Lev, które zakończyły się pomyślnie. W późniejszym czasie planowano zastąpić istniejący system kierowania ogniem (degradując go do roli zastępczego), wprowadzając na stan każdej baterii przyrząd centralny PZO-Lev. Dopiero na wiosnę 1939 roku na 1. MDAPlot otrzymał jeden egzemplarz, który ustawiony został na 1. baterii.
Armata przeciwlotnicza produkcji francuskiej Schneider wz. 22/24 kalibru 75 mm, materiał ze zbiorów: CWR/Stowarzyszenie Wiatr od Morza
Opis obiektów
Stanowiska ogniowe miały formę okrągłych betonowych fundamentów z kanałem technicznym, otoczonych wysokim na 1,2 metra przedpiersiem o kształcie nieregularnego sześciokąta. W przedpiersiu ukrytych było siedem nisz amunicyjnych o wymiarach 1,7 x 1,15 metra, z których jedna była przeznaczona dla zapalników. Nisze dla zapalników oznaczane były literą „Z” w trójkącie malowaną na przedpiersiu nad daną niszą. Doskonale jest to widoczne na archiwalnych zdjęciach wykonanych zaraz po zajęciu Gdyni. Można wyróżnić dwie odmiany stanowisk: pierwsza w 1. baterii (z parapetem nad niszami), druga w 2. baterii (bez parapetu), w przypadku 3. i 4. baterii brak dokumentacji zdjęciowej nie pozwala na precyzyjne określenie wyglądu SO. Działobitnie były wyposażone w rozkładane kopuły maskujące wykonane z blachy. Odległość między stanowiskami ogniowymi baterii wynosiła około 30 m.
Uproszczona wizualizacja stanowiska ogniowego baterii przeciwlotniczej 1. MDAPlot rys. Kamil Sarapuk, 2023
Stanowisko 2. Baterii „Redłowo” po zajęciu przez Niemców. W tle zabudowania dawnego folwarku służące za koszary, 1939, (ze zbiorów autora)
Na każdej baterii wybudowany został również schron amunicyjny konstrukcji żelbetowej na 500 pocisków. Obiekt był w taki sposób wkomponowywany w teren, aby widoczna była jedynie elewacja wejściowa. Wejście prowadziło do przedsionka, z którego można było przejść do dwóch komór amunicyjnych. W przedsionku o wymiarach 9,9 x 1 metr mieściły się 4 wnęki amunicyjne, położone symetrycznie po dwie z każdej strony wejścia. Dwie komory amunicyjne o wymiarach 3,8 x 3,8 metra były ograniczone ścianami wewnętrznymi o zmiennej grubości 1 – 0,15 metra. Obiekt izolowany był poprzez wąski korytarz powietrzny o szerokości 0,6 metra. Grubość ścian zewnętrznych oraz stropu schronu wynosiła 1 metr. Oświetlenie schronu stanowiły cztery lampy, umieszczone w otworach ściany dzielącej przedsionek i komory amunicyjne magazynu.
Schron amunicyjny 4. Baterii, 2022, fot. Kamil Sarapuk (ze zbiorów autora)
Każda bateria (pomijając 2. baterię „Redłowo”) otrzymała również koszary na 100 osób, składające się z dwóch budynków: właściwy o kubaturze 1982 m² oraz gospodarczy o kubaturze 1061 m². Pierwszy właściwy budynek koszarowy mieścił salę żołnierską, kancelarię, pokój szefa, pokój dla starszych podoficerów, magazyn podręczny, ustęp oraz umywalnię z natryskami. Drugi gospodarczy budynek mieścił kuchnię, jadalnię, magazyn oraz dwa pokoje oficerskie.
Stan zachowania i dostępność obiektów
Do dziś stanowiska ogniowe zachowały się jedynie na 1. baterii „Wąwóz Ostrowicki”, pozostając jednak całkowicie niedostępne ze względu na położenie w jednostce wojskowej. Jedno ze stanowisk zostało wyremontowane oraz zaopatrzone w tablicę informacyjną. Schrony amunicyjne zachowały się we wszystkich bateriach 1. MDAPlot, za wyjątkiem 2. baterii „Redłowo”, która takowego w ogóle nie posiadała. Warty podkreślenia jest doskonały stan zachowania schronu amunicyjnego 1. baterii „Wąwóz Ostrowicki”, który niestety, podobnie jak stanowiska ogniowe jest niedostępny. Ze wszystkich zachowanych obiektów fortyfikacyjnych czterech baterii, ogólnodostępny jest jedynie schron amunicyjny 3. baterii „Grabówek”. Zaś koszary zachowały się jedynie na terenie 1. baterii „Wąwóz Ostrowicki”. W miejscu dawnych koszar centralnych oraz garaży Morskiej Kompanii Reflektorów Przeciwlotniczych znajduje się obecnie osiedle Komandorskie Wzgórze.
Kamil Sarapuk
Najlepsza historia nie znajduje się za szklaną gablotką. Dlatego od 40 lat opowiadamy o ludziach, którzy tworzyli i tworzą nasze miasto. Pomagamy lepiej zrozumieć życie tak projektanta portu, jak i pierwszych budowniczych, kapitana transatlantyku i okrętowego cooka, przemysłowca i tragarza. Bo znając tę historię, lepiej rozumiemy siebie samych. To nas łączy. Muzeum to ludzie. Zapraszamy na urodziny Muzeum!
Dokładnie 40 lat temu, w styczniu 1983 roku, powołano Muzeum Miasta Gdyni. Naszą pierwszą siedzibą był Domek Abrahama – niewielki, ale jakże dumny na tle nowoczesnej zabudowy ulicy Starowiejskiej. Fenomen tego miejsca, specyficzne genius loci, zawdzięczał lokatorom: rodowi Skwierczów, dla których został zbudowany w 1904 roku, Antoniemu Abrahamowi – „królowi Kaszubów”, który zamieszkiwał dom w latach 1920-1923, a także kolejnym pokoleniom społeczników i budowniczych Gdyni goszczących w jego murach. Jako jeden z najstarszych budynków w mieście stał się naturalnie siedzibą instytucji, której głównym celem było kultywowanie pamięci.
Przeprowadzka do powstałego w 2007 roku budynku z piaskowca, położonego tuż przy miejskiej plaży, pozwoliła nam rozwinąć żagle i otworzyć się na świat. Z lokalnej instytucji gromadzącej pamiątki, staliśmy się jednym z wiodących muzeów w kraju, zdobywającym nagrody w najbardziej prestiżowych konkursach (Muzeum Widzialne, Sybilla, Najpiękniejsza Książka Roku) oraz przyciągającym co roku kilkadziesiąt tysięcy osób.
Nie byłoby to możliwe, gdyby nie wsparcie ze strony władz miasta, konsekwencja i pasja pracowników Muzeum, wreszcie zaufanie samych gdynian i gdynianek, którzy dziś – nawet bardziej niż wcześniej – cenią sobie możliwość dotknięcia przeszłości, by śmiało spoglądać w przyszłość.
#40latmuzeummiastagdyni #rokzbiorów
Majówkowiczki i majówkowiczów informujemy, iż 01.05 Muzeum Miasta Gdyni będzie nieczynne.
Od 02.05 w Muzeum Miasta Gdyni wprowadzamy nowe godziny otwarcia!
wtorek, czwartek i piątek: 10:00 – 18:00
środa 12:00 – 20:00
sobota, niedziela i święta 10:00 – 17:00
Zapraszamy do Muzeum Miasta Gdyni!
W wiosennych wyścigówkach, z królikiem przy boku, w zielonym amoku i z błyskiem w oku. Ślemy Wam życzenia, by w Święta Wielkanocne i przez całą wiosnę krzyczeć „O! Boże, jak pięknie jest na dworze!”.
A wtedy, wiadomo, najlepiej nad morze!
życzy zespół Muzeum Miasta Gdyni
Z radością informujemy: otrzymaliśmy dofinansowanie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w programie wspierania działań muzealnych. Dofinansowano wystawę „Jakub Szczesny. Polskie Projekty Polscy Projektanci”. Dofinansowano wystawę „MY O RZECZACH \ RZECZY O NAS”. Nowe wystawy już niebawem – śledźcie www.muzeumgdynia.pl oraz nasze media społecznościowe.
W dniu 31.12.2022, 01.01.2023 oraz 06.01.2023 Muzeum Miasta Gdyni jest zamknięte dla zwiedzających. Zapraszamy w pozostałe dni – od 03.01.2023 włącznie. Godziny otwarcia znajdziecie w zakładce „wizyta” na naszej stronie internetowej www.muzeumgdynia.pl
Muzeum Miasta Gdyni właśnie wróciło z uroczystego podsumowania oraz ogłoszenia laureatów 5. Przeglądu Muzeum Widzialne 2022. To jedno z najbardziej prestiżowych muzealnych wydarzeń w kraju. Zdobywając 3 nagrody oraz jedno wyróżnienie Muzeum Miasta Gdyni udowodniło, iż swoimi wystawami oraz projektami plasuje się w ścisłej czołówce najlepszych muzeów w kraju.
Nagroda główna w kategorii: Grafika Strony Internetowej: Szkło Metal Detal. Gdyński modernizm w sieci
II Miejsce: Nagroda w kategorii Kampania promocyjno-marketingowa: projekt Rok Tadeusza Wendy
II Miejsce: Identyfikacja wystaw czasowych: Legenda Radmoru
Wyróżnienie: Identyfikacja wystaw czasowych: Janusz Kaniewski. Polskie Projekty Polscy Projektanci
Wręczenie nagród odbyło się 24.10.2022 w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej, oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Pomysłodawcą i organizatorem PMW jest Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Partnerem tegorocznej edycji konkursu jest Muzeum Narodowe we Wrocławiu.
Celem Przeglądu Muzeum Widzialne jest wyróżnienie tych muzeów, które umiejętnie wykorzystują język graficzny do budowania swojego wizerunku oraz skutecznie i nowatorsko realizują kampanie promocyjne i prowadzą media społecznościowe. Do udziału w Przeglądzie, organizowanym co dwa lata od 2013 r., zapraszane są muzea oraz współpracujące z nimi firmy zajmujące się projektowaniem graficznym
Nasza delegatura (K. Gec z Działu Sztuki, M. Miegoń z Działu Komunikacji i Promocji oraz D. Małszycki z Działu Historycznego) jest we Wrocławiu! Jesteśmy nominowani aż w czterech kategoriach w 5. Przeglądzie Muzeum Widzialne Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów! OTO NASZE NOMINACJE:
Grafika Strony Internetowej Szkło Metal Detal. Gdyński modernizm w sieci
Kampania promocyjno-marketingowa projektu Rok Tadeusza Wendy
System identyfikacji wizualnej wystawy Legenda Radmoru System identyfikacji wizualnej wystawy Janusz Kaniewski. Polskie Projekty Polscy Projektanci Trzymajcie Kciuki!
Projekt „Rok Tadeusza Wendy w Gdyni” otrzymał nagrodę w kategorii „Edukacja” w konkursie na muzealne wydarzenie roku „Sybilla 2021” organizowanym przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów!
W 100. rocznicę rozpoczęcia budowy portu, Rada Miasta Gdyni ustanowiła rok 2021 – Rokiem Tadeusza Wendy, a Muzeum Miasta Gdyni przygotowało całoroczny program obchodów, mający na celu przypomnienie mieszkańcom Gdyni i Pomorza, kim był jeden z ojców założycieli miasta. Aby dotrzeć z przesłaniem do jak najszerszego grona odbiorców, Muzeum postawiło kilka pytań, m.in. jak dziś celebrować ważne dla wspólnoty wydarzenia? To właśnie na tej podstawie stworzyło program dostosowany do różnych grup wiekowych, osób ze specjalnymi potrzebami, a przede wszystkim osób, które na co dzień nie są bywalcami muzeów.
M.in. 23 lipca świętowaliśmy urodziny Wendy pod jego pomnikiem na Molo Rybackim, gdzie wspólnie z mieszkańcami miasta i rodziną inżyniera spotkaliśmy się przy muzyce, torcie i zabawach edukacyjnych. 22 września odsłoniliśmy wielkoformatowy mural o powierzchni 210 m² z wizerunkiem inżyniera Wendy. Zaś 11 listopada rozdaliśmy gdynianom 103. sadzonki dębu, które będąc symbolem gdyńskiego portu, pielęgnowane i zasadzone w odpowiedniej ziemi wyrosną na wielkie drzewa (więcej: www.TadeuszWenda.pl).
W rezultacie od kwietnia do grudnia MMG przeprowadziło cykl wydarzeń, wystaw i przedsięwzięć edukacyjnych, które zaangażowały ponad 12 000 osób, a medialnie dotarły do 5 000 000 unikalnych użytkowników.”
UWAGA
W tym tygodniu nastąpi zmiana w funkcjonowaniu naszego Muzeum, Pomiędzy 15.09 a 17.09 wystawa MORZE / MIASTO / PORT będzie nieczynna. Zapraszamy do bezpłatnej eksploracji naszej wystawy „Gdynia – dzieło otwarte” z muzealnikami! W dniach 15.09 i 17.09 wstęp bezpłatny!
W Czwartek 15.09 – wstęp do Muzeum Miasta Gdyni jest bezpłatny, zaś o 14:00 rusza wyprawa po naszej wystawie stałej z Działem Historycznym. Zapraszamy!
W piątek 16.09 – Muzeum Miasta Gdyni nieczynne.
W sobotę 17.09 o 14:00 rusza oprowadzanie po wystawie stałej „Gdynia – dzieło otwarte” które poruszy aspekty gdyńskiej sztuki.